در فرهنگ ایرانی چند چیز بسیار با اهمیت است
الف-مهمان ؛ و یا مسافری غریب
ب- خصوصا اگر سه دخترخانم ؛ از کشوری همچون کره جنوبی
بگذریم؛ شاید باورش برای شما سخت باشد ؛ از طریق دانشجویان متوجه شدم سه دانشجوی غیر ایرانی دانشگاه فردوسی در فریمان(شهر فریمان)جامعه سالم؛ شهر صلح و دوستی ؛ با مزاحمت فرد یا افراد روبرو می شوند؛ یک شهروند ضمن اطلاع رسانی به پلیس ؛ آنها را در منزل خوبش پذیرایی می کند.
علی رغم اطلاع رسانی به آنان که در راس هرم امور اجرایی اند ؛ با استاد دکتر متقیان هماهنگ کردیم و برای خوش آمدگویی به مهمانان و مسافران خارجی کره ای به سوی محل اقامت شان رفتیم.اما دانشجوی ما تماس گرفت و گفت عزیزان استراحت می کنند و در زمان دیگر برای احوال پرسی وقتی را تنظیم می کنند.
خلاصه قسمت نبود دیدار و خوش آمدگویی!؟
صبح از افسران پلیس تماس گرفتند که دانشجویان قصد ترک فریمان را دارند
اما هیچ پولی ندارند و ....
سریع یک جعبه شکلات کادوئی گرفتم
و جلو بانک صادرات آنها را دیدم... افسر پلیس بسیار متین و خونگرم وبا ابراز تاسف از محلی کم امکانات در اقامت شب گذشته ایشان ؛ از دیدن حقیر خوشحال شد.
سلام کردم و انگار دخترخودم و یا خواهرزاده و برادرزاده خودم هستند
با آرامی خوش آمدی گفتم.....سه دختر خانم وحشت زده ...هیچ پاسخی نبود 
...هدیه ناقابل را دادم
و دلم می خواست زمین بشکافد و مرا ببلعد...به آنها چه گذشته بود....چرا اینطور یخ زده و رنگ پریده بودند...
هزینه مناسبی به تاکسی زرد رنگ دادم و 
سفارش کردم آنها را ببرد داخل دانشگاه
فردوسی مشهد.....
با خودم فکر می کردم آنها چه خاطره ای از زادگاه ما؛ شهر ما؛ و مردم ما در ذهن خواهند داشت....تاکسی دور و دورتر شد
و لکه های ابری را در آسمان می دیدم که به من لبخند می زدند.
ح.ص.ی
تذکر:این موضوع مربوط به دوره قبل از کرونا است